1.
خوشم با کلام زنده:
او بر می جهد شادان،
فرو تنانه تعظیم می کند،
و در تلخ کامی نیز دوست داشتنی ست.
پر خون است رگانش
می تواند نفس تازه کند،خیز بردارد
و دلیرانه به گوش کَران نیز بخزد،
بپیچد در آن پر پر زند
و کاری کند کارستان
لیک او بس نازک آراست،
گاهی نا خوش، گاهی خوش.
می خواهید اندک زندگی ارزانی اش کنید؟
با خشونت لمس اش نکنید و نفشاریدش،
سبک و ظریف بر گیریدش
او از نگاه بد حتی، می میرد
بی شکل و مفلوک
بی جان و سرد کنجی می افتد،
لاشه ی خُردش به زشتی مسخ می گردد
و ویران
از مرگ و تباهی.
کلام مرده: چیزی پلشت
تلق و تلوقی نزار.
زنهار از پیشه های پلید
که واژه و کلام نغز را می میرانند!
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط:
<-CategoryName->
:: برچسبها:
<-TagName->